تا چندی پیش وجود آرایش، زیبایی
و مد، در میان زنان افغانستان برای مردم دنیا دور از ذهن بود و زن افغان
برای آنان تداعی کننده موجودی سراپا پوشیده و آبی رنگ بود که کسی نباید
صورت او را می دید. اما امروزه جدید ترین مدل های آرایش و موی غربی و شرقی در میان اقلیت رو به افزایشی از جوانان  شهرنشین افغان متداول شده است.

حتی آرایش و مدل موی بازیگران
سینما و سریال های تلویزیونی با نام خود آنها، در میان این گروه از
جوانان، به زودی بر سر زبان ها می افتد و با گذر کوتاهی در خیابان های
کابل می توان فروشگاه های لوازم آرایش شیک و سالن های مدرن آرایش را دید که این لوازم و مدل ها را به متقاضیان عرضه می کنند.

امروزه استفاده از لوازم آرایش، برای بسیاری از زن هایی که توان مالی دارند، به امری عادی بدل گردیده تا آنجا که کمتر زنی را از این گروه  می توان پیدا کرد که در فکر آرایش نباشد. 

اگر گفتگو با تعدادی از جوانان
کابل را بتوانیم اساس بگیریم، چنین بر می آید که در میان کسانی که امکان
مالی دارند، به طور میانگین زن های شاغل ماهانه حدوداً 50 دلار و خانم های
غیر شاغل تا 20 دلار برای آرایش خود هزینه می کنند.

اما آرایش وپیروی از مد مختص
زنان نیست، بلکه روی آوردن مردان به اصلاح و آرایش های غربی و استفاده از
لوازم آرایش نیز بسیار معمول شده است. ژل و روغن موی سر،
عطرها، نرم کننده ها و سفیده کننده های مخصوص پسران، و استفاده از وسایل
زینتی مانند گردن بند، دست بند و عینک های آفتابی اقلام آرایشی پسران را
تشکیل می دهد.

این امر سبب شده که بازار گرمی نصیب  فروشندگان لوازم آرایش که اکثراً مرد هستند بشود و سود سرشاری را به جیب آنان سرازیر نماید.

افزایش روز افزون تعداد این مغازه ها با دکوراسیون غربی و مدرن،  در لوکس ترین، جدید ترین و گران قیمت ترین ساختمان ها ی شهر، که هر عابری را به سمت خود می کشاند، خود گویای این واقعیت است.

از این گذر آرایشگری نیز شغل
خوبی محسوب می شود و خصوصاً آرایشگاه هایی که از وسایل پیشرفته تر استفاده
می کنند و به زیبایی و دکور محل کارشان توجه مضاعف می کنند معمولاً وقت سر
خاراندن هم ندارند.

قیمت ها نیز نجومی است و به عنوان مثال برای گریم و آرایش عروس تا 500 دلار وحتی بیشتر  دست
مزد می گیرند. همین طور آرایشگرهای جوانی که از کشورهای غربی بازگشته اند
برای یک آرایش مد روزغربی پسرانه تا مرز 200 دلار دستمزد می گیرند.

برخى معتقدند دلیل دیگر رونق لوازم آرایش شاید این باشد که در افغانستان به خاطر فشار و سختی کارهای روزمره و سردی هواى کوهستانی این کشور چهره ها پیرتر از سن واقعی به نظر می رسن و لوازم آرایش به مردم این امکان
را می دهد که چروک های صورت خود را پنهان کنند و جوان تر دیده شوند.

اما آنچه نگران کننده است این
است که در صد قابل توجهی از زنان افغان با مارک های معتبر لوازم آرایش و
میک اپ آشنایی ندارند و جنس بدل را از اصل تشخیص نمی دهند، یا به دلیل
مشکلات مالی جنس ارزان و بی کیفیت را می خرند. گاهى این انتخاب ندانسته یا
از سر ناچارى مى تواند عوارض جوانبى خطرناکى داشته باشد.

با وجودی که ظاهراً این اجناس
توسط وزارت صحت و بهداشت افغانستان کنترل می شوند، اما به نظر می رسد به
علت نبود آزمایشگاه های استاندارد و درک ناکافی از سیستم اقتصاد بازار
آزاد در میان مسئولین، موجی از لوازم آرایش بی کیفیت  به بازارهای این کشور سرازیر شده است .

با این همه باید گفت که  آرایش
زنان در افغانستان پیشینه ای دیرینه دارد، به خصوص این که بر اساس
اعتقادات مذهبی نیز زنان به آرایش برای شوهر تشویق شده اند. در گذشته های
دورتر آرایش وزیبایی زنان به گونه ای دیگر با آویختن طلا و سرمه کردن چشم
ها انجام می شد.  به قول افغانها "زیبایی زن در دو چیز است، یکی زر و دیگری زینت".

با تغییر شرایط در 10 سال آخر
پادشاهی ظاهر شاه (1343-1353 ه.ش) که دهه دموکراسی خوانده شد زمینه برای
آزادی های شخصی که آرایش نیز از آن جمله بود بیش از پیش مهیا شد و تا
پایان حکومت کمونیست ها این روند رو به رشد بود.

این آزادى ها با ظهور مجاهدین و
آغاز آشفتگی در دهه 90 میلادی سیر نزولی را طی کرد و در زمان حکومت طالبان
که از آن به عنوان متعصب ترین و خشن ترین حکومت معاصر یاد می شود کار به
جایی رسید که زنان نه تنها از آرایش بلکه از بیرون شدن از خانه (بدون
محرم) محروم شدند و دیده شدن صورتشان نیز جرم شناخته شد.

در گزارش مصور این صفحه، گفتگوى مینا شایسته را با تعدادی از جوانان کابل و فروشندگان لوازم آرایش می شنوید.

منبع:جدیدآنلاین